هر
چند اصل مسئله خرید بعضى از زمین هاى فلسطین از سوى یهودیان صحّت دارد؛
اما باید به عواملى از قبیل: «مقدار آن»، «زمان خرید»، «اهداف پشت پرده آن»
و بالاخره «رابطه آن با مشروعیت نظام سیاسى حاکم» توجه داشت.
سیاستگذاران صهیونیسم، در آغاز ورود مهاجران یهودى و در زمانى که هنوز نیات
شوم آنان (تسلط بر سرزمین فلسطین)، براى مردم آنجا مشخص نبود؛ جهت قانونى
جلوه دادن اقدامات خود و پنهان کردن اهداف و نیات دراز مدت خویش، تعداد
محدودى از زمین هاى زراعى و یا مسکونى را از فئودال هاى مالک (افندى ها)
خریدارى کردند.[1]
پس از محکم کردن جاى پاى خود، با روش هایى نظیر ایجاد رعب و وحشت، ترور و
کشتار دسته جمعى فلسطینیان (مانند قتل عام دیر یاسین، صبرا، شتیلا و ...)،
ویران کردن منازل و روستاهاى عرب نشین[2] و سپس مصادره زمین هاى مهاجران،
سیاست هاى شوم خود را در مورد جمعیت و سرزمین هاى اعراب عملى کردند. بر این
اساس دو سوم سرزمین هاى اعراب مصادره شد.[3]
پس از اخراج یک و نیم میلیون فلسطینى، «زمین متعلق به یهودیان» ـ آن گونه
که مسئولان «صندوق ملى یهود» مى گویند ـ در زمان اعلامیه بالفور (1917) سه و
نیم درصد و در 1947م. شش و نیم درصد بود. اما امروزه بیش از 93 درصد اراضى
فلسطین، به صورت کاملاً غیرقانونى و غاصبانه در مالکیت یهودیان است.[4]
این در حالى است که در سال 1948م. فلسطینى ها مالک 97 درصد از اراضى این
کشور بودند. بر این اساس درصد زمین هاى خریدارى شده، بسیار ناچیز و غیرقابل
اعتنا است.
نکته دیگر آنکه، به فرض یهودیان به صورت کاملاً قانونى و بدون هیچ گونه
فریب و نیرنگى، درصد زیادى از زمین هاى فلسطینیان را خریدارى مى کردند؛ اما
داشتن املاک زیاد باعث مشروعیت آن رژیم نمى شد؛ زیرا:
اولاً، یهودیان فلسطینى نسبت به سایر سکنه فلسطین در اقلیت هستند.
ثانیا، مردم فلسطین ـ حتى عده کمى هم که زمین به یهودیان فروختند ـ هرگز حق تعیین سرنوشت خویش را به یهودیان نسپردند.
ثالثا، از نظر حقوقى، اساسا حق تعیین سرنوشت ـ که حق حاکمیت ناشى از آن است
ـ قابل واگذارى و معامله پذیر نیست. بر این اساس است که از حکومت اسرائیل،
به عنوان رژیم غاصب نام برده مى شود.[5]
[1]. روژه گارودى، تاریخ یک ارتداد، ترجمه مجید شریف، مؤسسه خدمات فرهنگى رسا، چاپ دوم، 1377، صص 194ـ198.
[2]. به عنوان نمونه، اتحادیه حقوق بشر اسرائیل فاش مىکند که از 11 ژوئن 1967 تا 15 نوامبر 1969 بیش از 20000 خانه متعلق به اعراب، در اسرائیل و در کرانه غربى رود اردن با دینامیت ویران شدهاند و در سال 1949 نیز دولت اشغالگر اسرائیل حدود 400 شهر و روستاى عربنشین فلسطین را تخریب و به جاى آنها جنگل مصنوعى ایجاد کرد.
[3]. ر.ک: اسداللّه رضایى، بررسى سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین، نشر گنج معرفت، ص 31.
[4]. همان، ص 33.
[5]. براى آگاهى بیشتر ر.ک:
الف. سیاست و حکومت رژیم صهیونیستى، مؤسسه مطالعات فلسطینى، انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامى، 1377؛
ب. عبد معروف، دولت فلسطین و شهرکهاى یهودى نشین، ترجمه فرزاد ممدوحى، نشر اطلاعات؛
پ. آلفرد. م. لیلیانتال، ارتباط صهیونیستى، ترجمه: سید ابوالقاسم حسینى، نشر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى، 1379.